Implantologia

1. Korona na implancie
   1. korona na implancie klasyczna
   2. korona na implancie natychmiastowym
2. Mosty na implantach
3. a) krótkie mosty na implantach
4. b) rozległe mosty na implantach typu “all on 6”
5. Protezy na implantach
6. a) na zaczepach kulowych lub zaczepach locatorach
7. b) na belce
8. c) na teleskopach

1. Korona na implancie

a) Korona na implancie jest to bardzo korzystne rozwiązanie: odtwarza się podparcie w postaci “sztucznego korzenia zębowego” i pozwala uniknąć szlifowania sąsiednich zębów – tak jak jest to przeprowadzane w przypadku leczenia mostem protetycznym. Takie rozwiązanie implantoprotetyczne jest bardzo wygodne i daje wrażenia odzyskania własnego naturalnego zęba.

b) Implantacja natychmiastowa to technika stosowana w implantologii, która polega na umieszczeniu implantu zębowego bezpośrednio po ekstrakcji zęba pacjenta. Oznacza to, że implant jest natychmiastowo osadzany w pustej przestrzeni pozostawionej po wyjęciu zęba, bez konieczności oczekiwania na gojenie się tkanek miękkich i kostnych.

Ta metoda wymaga jednak dokładnej oceny warunków anatomicznych i stanu tkanki pacjenta, ponieważ implant musi być stabilnie osadzony w kości, aby uniknąć niepowodzeń w przyszłości. W niektórych przypadkach, konieczne są dodatkowe zabiegi rekonstrukcyjne kości i/lub tkanek dziąsła. Kiedy warunki anatomiczne lub stan tkanek nie pozwalają na implantację natychmiastową, konieczne może być oczekiwanie na gojenie się tkanek miękkich i kostnych przed przystąpieniem do implantacji.

Implantacja natychmiastowa ma wiele zalet, w tym skrócenie czasu leczenia, zmniejszenie liczby wizyt pacjenta w gabinecie stomatologicznym oraz poprawę estetyki, ponieważ implant może służyć jako filar dla tymczasowej protezy natychmiast po osadzeniu. Jednakże, jak już wspomniałem, ta technika wymaga od lekarza dużego doświadczenia i precyzyjnej oceny sytuacji pacjenta, aby zapewnić długotrwały sukces implantacji.

2. Mosty na implantach

a) Krótkie mosty na implantach. Implanty stomatologiczne są stosowane w celu zastąpienia jednego ale także kilku brakujących zębó Są one wtedy skuteczną alternatywą dla mostów protetycznych lub protez ruchomych. Implanty stomatologiczne są doskonałym rozwiązaniem uzupełnienia braków zębowych bez ingerencji w zęby sąsiednie i znacząco poprawiają jakość życia. Takim przykładem może być most trzy punktowy (składający się z 3 koron protetycznych) na dwóch implantach lub most czteropunkowy (składający się z 4 koron protetycznych) również na dwóch implantach.

b) Rozległe mosty na implantach to z kolei mosty, które obejmują braki wielu lub nawet wszystkich zębów w łuku zębowym pacjenta. W przypadku, gdy pacjent stracił znaczną część swojego uzębienia, rozległy most na implantach może stanowić doskonałe rozwiązanie. Dzięki temu pacjent zyskuje możliwość powrotu do pełnej funkcjonalności jamy ustnej i estetyki uśmiechu, praktycznie jak naturalne zęby. Nowoczesna implantoprotetyka potrafi pomóc nawet pacjentom już użytkującym protezy ruchome i zastąpić je mostami na implantach.

W przypadku rozległych mostów na implantach, liczba implantów, jakie są potrzebne do osadzenia mostu, zależy od ilości brakujących zębów i stanu kości pacjenta, najczęściej jest to 6 do 8 implantów na jeden łuk zębowy. W przypadku zastosowania 6 implantów mówimy o rozwiązaniu typu “all on 6”. W wyjątkowych sytuacjach stosowane są również mosty protetyczne na 4 implantach, czyli metoda „all on 4”.

Przy tak rozległych zabiegach, bardzo często połączonych z usunięciem tzw.: resztkowego uzębienia, stosuję się implantację nawigowaną komputerowo, szablony implantologiczne oraz natychmiastowe mosty rehabilitacyjne (opis dalej).

3. Protezy na implantach

W przypadku protez ruchomych na implantach, implanty mogą służyć jako specjalny rodzaj utrzymania protez w jamie ustnej pacjenta, zapewniając lepszą stabilność i wygodę w użytkowaniu, a jednocześnie umożliwiają łatwe zdejmowanie i zakładanie protezy w trakcie zabiegów higienicznych. Rodzaj specjalnego utrzymania zależy od indywidualnej sytuacji klinicznej pacjenta, ilości wszczepionych implantów oraz ich rozmieszczenia w jamie ustnej. W przypadku wykorzystania 4 implantów w jednym łuku zębowym mówimy o rozwiązaniu typu “all on 4”.

a) na zaczepach kulowych lub zaczepach typu locator – tego typu rozwiązanie pozwala wykonać protezę najczęściej na 2 implantach, czasem na 4 implantach. Jednak zdarzają się również protezy na lokatorach na 6 implantach – jest to dość nietypowa sytuacji ponieważ najczęściej przy 6 implantach wykonywane są mosty protetyczne, lub mosty na teleskopach. Atutem rozwiązań typu pojedyncze zatrzaski jest lepsza dostępność dla zabiegów higienicznych oraz stosunkowo niewielkie wymiary elementów mocujących. Zaczep kulowy lub locator najczęściej jest montowany bezpośrednio do implantu, jest to patryca. Natomiast druga część zatrzasku – metalowa obudowa wraz z gumką retencyjną – matryca – montowana jest w protezie. Dzięki niewielkim rozmiarom umożliwiają korzystniejsze ustawienie zębów w protezie ruchomej oraz adekwatny kształt płyty protezy, bez nadmiernego jej rozbudowania. Zaczep typu locator wyglądem przypomina ściętą kulkę, jednak dzięki takiemu projektowi posiada podwójną retencję – na zewnętrznym obwodzie oraz na wewnętrznym zagłębieniu. Oba typy zaczepów dla poprawnego funkcjonowania wymagają równoległości wszczepionych implantów.

b) na belce – tego typu rozwiązanie pozwala wykonać protezę na 2 lub 4 implantach. Belka oprócz stabilizacji protezy dzięki elementom retencyjnym, pozwala również na szynowanie implantów, czyli ich funkcjonalne połączenie. Takie połączenie powoduje wzmocnienie jednego implantu o drugi, co może mieć znaczenie przy krótkich implantach lub małej gęstości kości. Jednak zabiegi higieniczne mogą być utrudnione w stosunku do zaczepów pojedynczych. Dodatkowo konstrukcja belki może mieć dość duże wymiary, co powoduje powstanie protezy o rozbudowanej płycie akrylowej. W przypadku braku możliwości wszczepienia równoległych implantów, belka pozwala do pewnego stopnia skompensować rozbieżności w osiach długich zastosowanych implantów.

c) na teleskopach – jest to uniwersalne rozwiązanie pozwalające wykonać protezę jedynie na teleskopach na implantach, ale pozwala również zastosować teleskopy na zębach własnych pacjenta oraz na implantach. Efekt stabilizacji protezy jest tutaj bardzo skuteczny, jednak tak wyrafinowane rozwiązanie idzie w parze również z większymi kosztami w stosunku do pojedynczych zaczepów czy belki.

1. Konsultacja – planowanie zabiegu.

Pierwszym etapem jest dokładna konsultacja implantologiczno-protetyczna, w trakcie której należy ocenić miejsce planowanego zabiegu, ale również stan pozostałych zębów w jamie ustnej, czy np.: nie wymagają specjalistycznego oczyszczania i  leczenia w celu likwidacji bakterii i ognisk zapalnych.

W trakcie wizyty wykonywane jest nowoczesne prześwietlenie CBCT  – trójwymiarowe prześwietlenie rentgenowskie – dzięki któremu bardzo dokładnie jest uwidoczniona topografia kości, łatwo można ocenić możliwości implantologiczne, a w razie potrzeby – dokładnie zaplanować zabiegi rekonstruujące brakującą kość.

Po dokładnej analizie, zespół składający się z lekarza protetyka i implantologa, opracuje plan leczenia, rozważając możliwości terapeutyczne oraz indywidualne potrzeby pacjenta. W planie zostanie dokładnie określona liczba i położenie implantów, typ uzupełnienia protetycznego (korony, mosty, protezy), a także kosztorys całego zabiegu.

Przy przebudowie całego łuku zębowego konieczne jest doskonałe planowanie protetyczne, zintegrowane z możliwościami implantologicznymi. Pozwoli to na ustawienie w prawidłowy sposób zębów w docelowych mostach protetycznych, tak aby poprawić zarówno estetykę uśmiechu jak i funkcję zgryzu.

W tym celu najpierw wykonywane są polimerowe mosty rehabilitacyjne na implantach, aby pacjent mógł w dłuższym okresie czasu przetestować prototyp koron. W trakcie tego okresu przeprowadzane są adekwatne korekty, a końcowe ustalenia są wprowadzane do ostatecznych mostów protetycznych wykonanych z ceramiki.

2. Wszczepienie implantu

Zabieg wszczepienia implantu jest bezbolesny, przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym – dodatkowo po zabiegu pacjent jest zabezpieczony farmakologicznie np odpowiednimi lekami przeciwbólowymi. Dodatkowo jest to „czysty zabieg” – szczególnie w porównaniu do np.: usunięcia zęba, kiedy to najczęściej ząb jest usuwany z powodu infekcji bakteryjnej, utrudniającej gojenie. Sam zabieg jest bezpieczny, w zależności od liczby zaplanowanych implantów, trwa od 30 do 90 minut. Jeżeli sytuacja kliniczna pacjenta wymaga przeprowadzenia zabiegów rekonstruujących kości szczęk, np.: augmentacja kości, albo sinus lift, wtedy najczęściej są one przeprowadzane również na tej wizycie. Po zakończeniu zabiegu należy przestrzegać zaleceń lekarza w zakresie pielęgnacji jamy ustnej. Po 7-10 dniach zdejmowane są szwy. Ważne jest dobre odżywianie, unikanie wysiłku fizycznego przez kilka dni po zabiegu. Czasami na skutek zabiegu może wystąpić delikatny obrzęk. Czas osseointegracji – czyli zrastania implantu z kością – to czas gojenia, trwa od 3 do 6 miesięcy. Ze względów estetycznych i funkcjonalnych, na czas gojenia pacjent zostaje zabezpieczony uzupełnieniem tymczasowym, np.: mostem adhezyjnym, mostem klasycznym, koroną natychmiastową na implancie, bądź protezą tymczasową.

3. Odsłonięcie implantu

Jeżeli zabieg implantacji został przeprowadzony w klasycznym protokole, wtedy implant wgaja się w kości pod dziąsłem. Po okresie wygojenia konieczne jest utworzenie dostępu do implantu przez tkanki dziąsła – to jest właśnie zabieg odsłonięcia implantu. Po uzyskaniu dostępu do implantu, do jego wewnętrznego gwintowanego łoża, dokręcona jest cylindryczna tytanowa śruba – śruba gojąca. Śruba gojąca umożliwia wygojenie dziąsła po zabiegu i ukształtowanie specjalnego tunelu przez dziąsło, dla przyszłych zabiegów protetycznych. Czasami zabieg odsłonięcia implantu jest łączny ze specjalnymi zabiegami rozbudowującymi tkanki dziąsła wokół implantu.

W przypadku implantacji w protokole natychmiastowym, nie ma już potrzeby przeprowadzania zabiegu odsłonięcia implantu – w tym protokole do implantu są od razu zamontowane niezbędne elementy implantoprotetyczne, sterujące tkanki dziąsła do wygojenia i utworzenia niezbędnego tunelu przez dziąsło do implantu.

4. Zabiegi protetyczne

Najczęściej po 2 tygodniach od zabiegu odsłonięcia implantu jest już wygojony tunel przez dziąsło do implantu – dzięki temu możliwe są dalsze procedury protetyczne, np wyciski bądź skany wewnątrzustne na implantach. Zabiegi protetyczne prowadzą do powstania wcześniej zaplanowanej rekonstrukcji protetycznej, np.: mostu protetycznego, korony na implancie bądź protez na implantach

Implantacja natychmiastowa to nowoczesna procedura implantologiczna, która polega na umieszczeniu implantu dentystycznego w miejsce usuniętego zęba na tym samym zabiegu, co ekstrakcja zęba. Jest to alternatywna metoda dla tradycyjnej implantacji, która wymaga odczekania kilku miesięcy po ekstrakcji zęba przed umieszczeniem implantu.

Nawigowane komputerowo zabiegi przy pomocy szablonów implantologicznych – to nowoczesna technologia stosowana w implantologii, która pozwala na dokładne i precyzyjne osadzenie implantów zębowych w jamie ustnej pacjenta od razu z rehabilitacyjnym uzupełnieniem protetycznym. Ta technika wykorzystuje specjalistyczny software oraz systemy cyfrowe, takie jak skany wewnątrzustne, tomografy komputerowe oraz cyfrowe projekty 3D. Powyższe rozwiązania pozwalają doświadczonemu lekarzowi na optymalne zaplanowanie zabiegów oraz precyzyjne wykonanie implantacji. Natychmiastowe osadzenie uzupełnienia protetycznego, od razu odtwarza brakujące zęby i zapewniające estetykę uśmiechu pacjenta.

Natychmiastowe implantacje nawigowane komputerowo mają wiele zalet, w tym:

• Bardzo wysoka precyzja: dzięki wykorzystaniu zaawansowanej technologii i systemów nawigacyjnych, lekarz jest w stanie dokładnie zaplanować i umiejscowić implant w pożądanym miejscu, co minimalizuje ryzyko powikłań i niepowodzeń.
• Skrócenie czasu zabiegu: implantacja nawigowana komputerowo jest zazwyczaj bardziej precyzyjna i krótsza w czasie niż tradycyjna implantacja, co pozwala na szybsze gojenie się tkanek miękkich i kostnych i skrócenie czasu całego leczenia.
• Minimalna inwazyjność: dzięki precyzyjnemu planowaniu, lekarz może dokładnie ustalić kierunek i głębokość wprowadzenia implantu, minimalizując ilość nacięć i urazów dla pacjenta.
• Poprawa estetyki: dzięki precyzyjnemu ułożeniu implantu, możliwe jest natychmiastowe osadzenie mostów lub koron rehabilitacyjnych oraz osiągnięcie doskonałego poziomu estetyki i funkcji, co wpływa na poprawę jakości życia pacjenta.

Należy jednak pamiętać, że implantacje nawigowane komputerowo wymagają specjalistycznej wiedzy i doświadczenia ze strony lekarza, a także odpowiedniego sprzętu i oprogramowania. Pacjent powinien również mieć na uwadze, że ta technologia może być kosztowniejsza niż tradycyjne metody implantologiczne.

Po okresie osseointegracji implanty stanowią stabilne i trwałe podłoże dla zamontowaniaostatecznych ceramicznych mostów protetycznych, co pozwala na ich długotrwałe użytkowanie i przywrócenie funkcji zgryzowych. Dodatkowo, mosty na implantach wyglądają bardzo naturalnie i nie odbiegają wyglądem od naturalnych zębów, co pozytywnie wpływa na estetykę uśmiechu pacjenta.

Warunkiem koniecznym dla zabiegu wszczepienia implantu jest odpowiednia topografia kości, tzn musi być wystarczająca ilość kości aby można było wszczepić implant. Natomiast jeśli w danym przypadku klinicznym pacjenta jest niewystarczająca ilość kości, to można zaplanować zabiegi rekonstrukcyjne kości, np.: podniesienie dna zatoki szczękowej lub augmentacji kości

1. Podniesienie dna zatoki szczękowej

Podniesienie dna zatoki szczękowej to zabieg, który jest wykonywany w celu zwiększenia objętości kości w okolicy zębów trzonowych i przedtrzonowych szczęki górnej. Zabieg polega na podniesieniu błony śluzowej zatoki szczękowej i wypełnieniu jej przestrzeni materiałem kościozastępczym. Materiał ten może pochodzić z kości pacjenta, z banku tkanek lub może być wykorzystany materiał sztuczny.

a) podniesienie dna zatoki szczękowej metodą otwartą – polega na wykonaniu okna kostnego od strony dziąsła, wraz z podniesieniem błony śluzowej zatoki szczękowej. Następnie powstałą przestrzeń wypełnia się specjalnem biomateriałem w postaci granulatu. Powiększona objętość kości pozwala na wszczepienie implantu w miejscu w którym był bardzo duży deficyt kości.

b) podniesienie dna zatoki szczękowej metoda zamkniętą – polega na stworzeniu dostępu do podniesienia dna zatoki szczękowej przez otwór w kości wywiercony pod przyszły implant w kierunku zatoki szczękowej. Następnie uniesienia błony wyścielającej zatokę szczękowa i w tak przygotowaną przestrzeń, wprowadzenie granulek biomateriału kościotwórczego. W tym przypadku deficyt kości jest średni, czyli w porównaniu do metody otwartej, potrzebna jest mniejsza odbudowa brakującej kości.

2. Augmentacja kości

Augmentacja kości w stomatologii to procedura polegająca na zwiększeniu ilości kości w obrębie szczęki lub żuchwy. Jest stosowana w rejonie deficytu kości aby umożliwić zabieg wszczepienia implantów zębowych. W miejscu zabiegu, pod dziąsłem, bezpośrednio na kość wprowadzany jest specjalny biomateriał, którego zadaniem jest stymulowanie komórek kościotwórczych do tworzenia nowej kości. Najczęściej w trakcie procesu gojenia, materiał ten stopniowo ulega resorpcji, a kość zaczyna się tworzyć na jego miejscu. Cały proces trwa zwykle kilka miesięcy i kończy się w momencie, gdy kość osiągnie odpowiednią ilość i jakość.

Dodatkowe zabiegi rekonstruujące kość na pierwszy rzut oka wydają się bardzo skomplikowane – jednak obecnie są rutynowo wykorzystywane w leczeniu implantoprotetycznym – w praktyce dla pacjenta oznaczają jedynie dodatkową czynność w trakcie leczenia.

Ważne jest, aby regularnie odwiedzać dentystę i dbać o higienę jamy ustnej, aby korony, mosty i protezy na implantach służył jak najdłużej i zapewniły pacjentowi zdrowe i piękny uśmiechy. Podobnie jak naturalne zęby, również uzupełnienia protetyczne na implantach wymagają regularnej higieny, aby pozostały czyste i zdrowe. Oto kilka sposobów, jak dbać o higienę:

1. Szczotkowanie – Należy szczotkować uzupełnienie protetyczne przynajmniej dwa razy dziennie po dwie minuty, używając elektrycznej, sonicznej, a najlepiej magnetycznej szczoteczki do zębów i pasty do zębó Należy szczególnie uważać na obszar bliską dziąsła, gdzie bakterie mogą łatwo gromadzić się i powodować choroby przyzębia. Dla trudno dostępnych miejsc powstały tzw specjalistyczne szczoteczki do zębów.
2. Nici dentystyczne – Nici dentystyczne mogą być używane do usuwania resztek jedzenia między zębami, które są trudne do usunięcia za pomocą szczoteczki do zębó Pomiędzy przęsłem mostu a dziąsłem (w miejscu gdzie brakuje zęba naturalnego jest “w powietrzu” korona protetyczne), należy używać specjalnych nici higienicznych typu super floss. Specjalny sztywny koniec takiej nici pozwala sprawnie przełożyć nić pod mostem i oczyścić tę trudno dostępną przestrzeń.
3. Stosowanie Irygatora stomatologicznego. Irygator zębowy to urządzenie, które pomaga w czyszczeniu trudno dostępnych przestrzeni międzyzębowych przy pomocy odpowiedniego strumienia wody. Strumień pozwala doczyścić błonę śluzową np. pod przęsłem mostu oraz precyzyjnie przepłukać kieszonki dziąsłowe. Zazwyczaj irygatory posiadają regulator ciśnienia, który pozwala na dostosowanie odpowiedniej siły strumienia.
4. Płukanie ust – stosowanie płynu do płukania jamy ustnej po szczotkowaniu pomaga w kompleksowym eliminowaniu bakterii z jamy ustnej.
5. Wizyty kontrolne u dentysty – regularne wizyty kontrolne u dentysty są ważne, aby upewnić się, że most jest w dobrym stanie i aby usunąć kamień nazębny lub osad, który może się gromadzić wokół mostu.
6. Unikanie twardych pokarmów – należy unikać twardych pokarmów, które mogą uszkodzić uzupełnieni protetyczne, takich jak twarde cukierki, orzechy i ló